Nasıl güzeldi gökyüzü.
Neşeyle bahara ne de çok yakismistin.
Mutlulugundan portakal ağaçlarının kokusu yayılıyordu adeta.
Kuşlar ne güzeldi, ne güzeldi gökyüzü.
Sevmek güzeldi, gülmek hayata.
Sevgiyi yeryüzüne yerleştirmek
En büyük hizmetti.
İnsana yakışan bir miras,
Sevgiyle yollar yürümek.
Çiçeklere can suyu olmak,
Suyun serinliğini ağaçlara fisildamak
Bir bulutu anlamak
Renginden hâlini,
Nereye gittiğini,
Bulut deyip geçmeyivermek
Eskisi gibi...
Sabahın tazeliginden
Akşamın kızıllığına koşturan
Bulutlar...Hepsi vakur, iş basinda
Nereye gittigini sormadan,
Anlamak bir bulutu, güvenle.
Çiçeğin rengini boyamak göz bebeklerine
Kokusunu içine çekip, uzatmak bir gönüle.
Hüznünü dağıtıp göz pinarlarina taşımak
Bir yağmur gibi...
lşıl ışıl parlayan bir çift göz
Bir dal çiçek,
Ne anlamlı degil mi?
Bir alemde iklimi değiştirmek sanki.
Muhteşem bir sanat;
İnsan olmak,
İnsan gibi yaşamak,
İnsanca sevmek...
Evet muhteşem bir sanat !
TKS ✨🖋
