Gerçek insan saygıyı hakeder,
Doğru ve güzel olandan ayrılmaz.
Diğer deyimle hakkaniyetlidir ve yüreklidir.
Asırlardır Türkler kadın ve çocuklara karşı şevkatli olmuştur.
Savaş gerçeği bile bunu değiştirmemiştir.
Mehmetçik nurludur.
Peyganber ocağı ismini haketmiştir.
Malazgirtten Çanakkaleye bu böyledir…
Temiz ve nurludur.
Göze nur gönülden gelirmiş.
Sadırdan satıra, siretten surete sevgi ve saygıyla bütünleşip Türk milletinin asalet ve kudretini bütün dünyaya ispat etmek herzaman elimizdedir.
Amaç, hedef, yol budur; doğrudur.
Diyor ya Hacı Bektaş-ı Veli, “Okunacak en büyük kitap insandır.” Bu kitabı gönülden okursak hiç kimse bizi ayıramaz.
İnsanı yaşatalım.
Devletimiz baki kalsın.
İnsanı sevmekle yetinmeden insana güç katalım insanımızın moralini arttıralım.
Tüm kurumlarla…
Unutmayalım ki, “Başını acemi berbere teslim eden pamuğu cebinden eksik etmeyecektir.” Tecrübe bekayla önemlidir, Türkiye sevdası her şeyin önündedir.
Türkiyeyi seven bu yüzyıla damga vuracak olan bizleriz.
Bu bizim yaratılışımızda var.
Damarlarımızda dolaşıyor vatan sevgisi.
Hz. Ömer ne kadar isabetli söylemiş: “Dört şey asla geri gelmez: Söylenen söz, atılan ok, geçmiş hayat, kaçırılmış fırsat.”
21.yüzyılda fırsatlar var önümüzde…
Yusuf Has Hacib demişti ki: “Yola çıkan insan yol üzerinde ev yapmaz. Göç eden insan eşyasını evde bırakmaz. Sen bir konuksun, bu dünya da bir konuk evi.”
Bu gerçeği nasıl yok sayarız.
Biz hem bugün burda hem yarın orda başı dik yürüme sevdasındayız.
İnsan fanidir, devlet bakidir, milletin bekası ise daimidir. Buna riayet boynumuzun borcudur.
Vatanı kaybedenlere bakın.
Vatansız kalanlara.
Ne kalmış ellerinde.
Vatan sevgisi imandandır unutmuyoruz…
Bakınız ne diyordu Gazali:
“Cevizin kabuğunu kırıp özüne inmeyen cevizin hepsini kabuk zanneder.”
Biz varlığımızın bilincindeyiz, hedef doğru yol çetinde olsa dönmek yoktur…