5237 sayılı Türk Ceza Kanunu henüz onsekiz yaşını doldurmamış bütün kişileri çocuk olarak kabul eder.
Çocukların yaşamaları ve gelişmeleri için, üzerlerinde hiçbir ayrım yapılmaması, onların yüksek yararının gözetilmesi ve yarınlara eşit şartlarda hazırlanmaları hem onların istikballeri için, hem aileleri için ve hem de ülkelerin kalkınmışlıkları için çok önemlidir.
Dünya üzerindeki tüm çocukların doğumları ile birlikte sahip oldukları; eğitim, sağlık, yaşama, barınma; fiziksel, psikolojik veya cinsel sömürüye karşı korunma gibi “temel çocuk hakları” vardır.
Çocuk, çocuktur...
Çünkü çocuklar, bütün davranışlarını kontrol edebilecek bilince sahip değildir. Yaşadıkları zorluklar ve üzerlerindeki baskılara karşı nasıl karşı koyacaklarını, bunlarla nasıl baş edebileceklerini, nasıl cevap verebileceklerini bilemezler. Çocukların; iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan, gerçeği yalandan ayırt etme kabiliyetleri zayıftır.
Çocuklar; bir "ürün" ya da belirli bir işi yapmak üzere özel yazılımla geliştirilmiş “yapay bir zekâ” değildir. Bu yüzden çocuklardan bir yetişkin gibi davranmasını, veya yapmanızı istediklerinizi önünüze kusursuz bir «çıktı» olarak koymalarını beklemeyin. Çocukları nasıl eğitirseniz, o minvalde sonuç alırsınız.
Küçük yaşlarında her çocuk, yetişkinler için suç sayılan ufak tefek suçlar işler. Önemli olan, çocukların geçmişlerinde akılların, hafızalarından ve geçmişlerinden çıkartamayacakları kadar ağır cezalandırılması değil topluma kazandırılmaları için çaba harcanmasıdır.
Çocuğu toplum hayatına hazırlayan ailedir. Çocuk sakatlanırsa aile sakatlanır, aile sakatlanırsa toplum da sakatlanır. Burada en büyük acıyı da çocuklar çeker. Erkek için kadının, kadın için erkeğin telafisi, yedeği ve çaresi vardır. Ancak, anne ve babasının dışında hiçbir kimse, çocuğa eksik ve mahrum kaldığı sevgiyi tamamlayacak duyguyu veremez. Çocuklar etrafları, çevreleri ne kadar kalabalık olsa da içlerinde hep yalnız kalırlar. Aile, çocuğun sahip olduğu en büyük zenginliktir...
Çocuklar geleceğimizdir. Çocuklarınızdan vermediğiniz sevginin, göstermediğiniz şefkatin, öğretmediğiniz bir şeyin karşılığını beklemeyin. Dünyayı bir de çocukların gözünden görmeye, onu anlamaya ve bir zamanlar sizin de bir çocuk olduğunuzu…
UNUTMAYIN…