İnsanlar Allah’ın üflediği bir ruhla, topraktan yaratılmışlardır. Kendilerine verilen zaman tamamlanınca, yeniden toprağa dönecekler, zamanı geldiğinde de dirileceklerdir.
İnsanlık tarihine bütün olarak bakıldığında, dünyanın insanlara ait değil, insanların dünyaya ait oldukları görülür. Batı ülkeleri ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar, hiçbiri tek başına dünyanın sahibi olamaz. Dünya büyük ülkelerin değil, bütün ülkelerindir.
Dünyayı bütün dünyalılar için, yaşanır kılacak olanlar, savaşların şahinlerinden daha çok, barışların güvercinleridir. Savaşa hayır demesini bilen, barışın güvercinleri, tarihin her döneminde, barışa hayır demesini bilen, savaşın şahinlerinden daha güçlü olmuşlardır. Barışlar yaşamaya ve yaşatmaya, savaşlar ölmeye ve öldürmeye çağrılardır. Bunun için, dünyanın hiçbir döneminde, kanlı barış, kansız savaş olmamıştır.
Savaşları kaybetmek kadar, kazanmak da sorumluluk getirir.
Savaşlar sorunları çözmez, yeni boyutlar kazandırır. Batı dünyasında savaşa hayır, demenin öncülerinden biri Picasso’dur.
Dünyada Picasso’nun Guernica tablosu, barış dostluğunun, savaş düşmanlığının küresel simgesidir. İspanya iç savaşında, Guernica’nın yerle bir edilmesinin ardından, Picasso tarafından öldürülen insanları anmak ve anılarını yaşatmak için yapılmıştır.
Savaş uçakları geliştirildikten sonra, bütün yıkımlar gece saatlerinde yapıldıkları için, Picasso tabloyu gündüz ve gecenin simgesi, siyah ve beyaz yapmıştır. Tabloda insan gözüne benzeyen ışık kaynağı, yüzyılların içinde sanatçıların çalışmalarıyla oluşan, savaşa karşı ortak toplumsal bilinci yansıtır. Tablonun ana unsuru, kolu ve kanadı kırılan at, her savaşta büyük yaralar alan toplumu temsil eder. Picasso gaz lambası taşıyan insanla, ümitsizlik bulutlarını dağıtır.
Dünyanın Suriye’ye savaş açması, Suriye’deki savaşı durdurmayacağı gibi, hem Türkiye’deki, hem de Suriye’deki, iç çatışmalara hız ve yoğunluk kazandırır. Artık savaşlar politikanın, cephelerde devamı olmaktan çıkmıştır. Yeni dünyanın savaşları, savaşa evet diyen politikacılarla, sınır boylarında değil, savaşa hayır diyen sanatçılarla, üniversite salonlarında yapılmaktadır. Dünya barışının güvencesi, ordulardan önce sanatçılardır.
Dünyanın neresinde olursa olsun, bütün savaşların faturasını savaş kararı alan politikacılar değil, savaşlardan en büyük zararı gören toplumlar ödemiştir. Savaşları yönetenler başlatır, yönetilenler durdurur. Her savaşın kaynağında yönetenlerin iktidar hırsı, parmakla gösterilme isteği ve son sözü söyleme tutkusu vardır. Dünyanın her ülkesinde savaşla, var olan iktidarlar, savaşla yok olurlar. Savaşta tanklarla yürüyenler, uçaklarla durdurulurlar.
Hırs yüklü politikacıların savaş fırtınaları, sevgi yüklü sanatçılarla, barış rüzgarlarına dönüşürler.
İnsanlar dünyaya savaş yapmaya değil, barış yapmaya gelmişlerdir.
Savaşta her az çoktur. Hayat barışla korunur.