Hayat seçtiğin renktir.
Yapmak istediğin resim ne ise, yaşamında da o resmin parçaları vardır. Onları bir araya getirmek, getirebilmek bir ömür harcadığımız zamanın içinde gösterdiğimiz emek ve uğraşılardır. Kimi zaman şevkle ümitle, kimi zaman zorlayıcı haliyle resmin bütününü, hayatı inşa etmeye çalışırız.
Bazen de kâinatın güzelliği içeresinde hiç de ummadığın bir anda karşına çıkıverir de kendi resminden bulduğun bir kareyi, kullandığın boyaların arasına saklayıverirsin, resmi yaparken kullandığın renklere ışıltı verebilmek için.
Hayatta sevginin bir renk olduğunu düşünen, resimlerinde yoğunluklu sevgi kullanır, bazen o kadar yoğun kullanır ki hiçbir şekilde seyreltmeden, başka renklere söz hakkı dahi tanımadan.
Bazen, siyahı seçer hayatına kederi işler bilmeden.
Beyazı kullanır bazen de bütün gücüyle.
Sonra yaptığı resme uzaktan baktığında ise, bütün renkleri içinde barındırdığı halde, tuvalde beyazdan başka bir şey göremez. Bütün renklerin beyazın içinde öylece saklı kaldığını görür.
Öyleyse, kullandığımız renkleri bazen açmalı bazen diğer renklerle farklı tonlar elde etmeliyiz. Beyaz her ne kadar bütün renkleri yansıtan olsa da iş uygulamaya gelince ortaya çıkmaz istediğin renkler.
Sevgi yoğunluklu bir yaşamında; başka duygularla iş birliği yaparak yaşanması gerekiyor adeta ortaya güzel bir resim çıkabilmesi için. Bazen gölge bazen ışık olması gerekiyor. Tek başına sevgi bütün bir yaşam tuvalinde istenilen resmin ve renklerin ortaya çıkmasına yetmiyor. Benzer tonların, zıt renklerle birlikte karılıp katılması gerekiyor. Farklılıklarla bir bütün elde edebiliyoruz ancak. Yeşil bir yaprakla, sarı bir yaprağın, içinde sakladığı enerjiyi yansıtabilmek için. Güneşin buluta yansıması ile bir yağmur damlasına, denize yansıması farklı farklı dünyalar. Bütün bir tuvali güneşin yansıması olarak sadece tek düze turuncuya boyamak, o resimdeki ifadeleri, iyi niyeti, güzelliği ortaya koymak için yeterli olmuyor, olamıyor. Denge şart diyoruz ya, bu dengeyi yeri ve zamanına göre, hangi çiçeğin yaprağı, hangi yaprağın damarını, hangi su damlasının berraklığını ortaya koymak istiyorsak ve ne kadar gerekiyorsa, diğer renkleri de o miktarda birer açıcı olarak kullanmak durumundayız. Tezahür; ancak bu şekilde muhatabını buluyor ve ancak bu şekilde muhatabına ulaşıyor.
Işık ve gölgenin barışık olması ise, o resmin akıbetini güzel kılan bir gerçeklik olarak karşımıza çıkıyor...
Sevgiyle, saygıyı, merhameti, hüsnü zannı, adaleti en başta kendine dürüst olmayı, iyi niyeti, liyakat ve feraseti farklı tonların oluşmasında kullanmak durumundayız. Nitekim, tek başına sevgi, tek başına iyi niyet, tek başına merhamet, yapmak istediğimiz resme ulaşmak için yeterli olmuyor, olamıyor. Kimi der ki, sen sevgiyle yaklaştın olmadı, o halde biraz öfke ve bencillik kat, boyana. Böyle tavsiyeler çok verilir insandan insana. Lakin; kullandığın pastel renklere siyahın, sevgiye pişmanlığın ve öfkenin negatif duyguların katılması; tuvali de yaşamı da ömür defterini de tarumar eder, onca emek bir çırpıda ihtişamını kaybeder.
O bakımdan, tek başına sevgi yetmediğinde azar azar diğer güzel hasletlerle seyreltme yapmamız yerinde olur, diye düşünüyorum. Hayat resmimizde istediğimiz tonlamayı, ifadeyi, gerçekliği verebilmek için.
Seçtiğimiz renk, diğer renklerle iletişime açık uzlaşmacı olabiliyorsa, hayat resmimizde de istediğimiz mutluluğu istediğimiz rengin tonlarında yaşamak mümkündür.
Sizi mutlu edecek rengi lütfen önemsemeyi unutmayalım. O rengin her tonunu elde edebilmenin mümkün ve gerekli olduğunu hep hatırlayalım.
Yaşam serüveninde; kendimize karşı öncelikle anlayışlı olmayı, duygularımızı kabul edip, kabulden sonra tonlamalarla, ışık ve gölge gerçeğini de yadsımadan resmimize ve hayatımıza bütün gerçekliği ile anlam verebilmenin mümkün olduğunu düşünüyorum. ???️?️
TKafkasS✨✍️
