Tevbede samimiyet

Tevbe ettiği halde, günaha devam edip, (Şimdi bu günahı işleyeyim de, nasıl olsa, tevbe edince, affedilir) denirse, uygunsuz iş yapılmış olur.
Bir Hadis-i şerif meali şöyledir:
(Günaha devam edip, diliyle istiğfar eden, Rabbiyle alay etmiş sayılır.) [Beyheki]

Bir kimse, samimiyetle, bir daha yapmamak üzere tevbe ettikten sonra, nefsine uyarak, tekrar o günahı işlese, sonra yine pişman olup, tevbe etse, Allahü teâlâ günahını affeder. Bu şekilde tevbesini bin kere bozsa da, yine tevbe etmelidir. Bir Ayet-i kerime meali:

(Bir kimse, günah işler veya kendine zulmeder, sonra pişman olup, Allahü teâlâya istiğfar ederse, Allahü teâlâyı çok merhametli, af ve mağfiret edici bulur.) [Nisa 110]

Tevbeden sonra, tekrar tekrar günah işleyenin, tekrar tekrar tevbe etmesi sahih olur. (Berika)

Tevbe ettim demekle tevbe olmaz, çünkü tevbenin sahih olması için üçşart lazımdır:
1- Günahı hemen bırakmalı.
2- Günah işlediğine, Allahü teâlâdan korktuğu için, utanmalı ve pişman olmalı.
3- Bu günahı, bir daha hiçyapmamaya gönülden söz vermeli.

Allahü teâlâ, şartlarına uygun olan tevbeyi kabul edeceğine söz verdi. Tevbe edenleri sever, affeder. Sonra, o günahı tekrar yaparsa, tevbesi bozulmaz. İkinci bir tevbe, gerekir. Tevbe ettiği bir günahı hatırlayınca, günahı işlediğine sevinirse, tekrar tevbe etmeli. Günahı tekrar işlersem tevbem bozulur diye tevbe etmemek, cahilliktir, şeytanın aldatmasıdır. Her günahtan sonra, hemen tevbe etmek farzdır. Tevbeyi kasten geciktirince, günahı iki kat olur.

Allah, tevbelerimizi kabul eylesin.