The Guardian haberine göre, Maike Hohnen, bir hafta önce bir inşaat sahasının yakınından geçerken "ÜCRETSİZ" yazılı bir tabela gördü. Tabelanın yanında yaklaşık 100 adet plastik kova bulunuyordu. Hohnen, aracını kenara çekti ve 8-9 kova kadarını alarak kamyonetinin arkasına yerleştirdi. Eve döndüğünde ise birkaç kovayı balıkçı teknesinin deposuna yerleştirdi. O an için "Belki bir gün işe yararlar" diye düşündü.
Balıkçılık, Hohnen'ın hayatında önemli bir yer tutuyordu. 14 yaşından beri yaz tatillerinde balıkçı teknelerinde çalışmış, bunu 20 yıllık bir kariyere dönüştürmüştü. Kuzey Atlantik'te Almanlara ait trollü teknelerde çalışmış, aylarca karaya ayak basmamış, son 11 yılını ise Avustralya'nın kıyılarında balık avlayarak geçirmişti.
Boş zamanlarında da hobisi olan balıkçılığıyla ilgilenirdi. Bu tutkusu oğlu Julian'a da geçmişti. Hohnen, Julian'ın ilk balığını avladığı zaman Julian'ın henüz yürümeyi bile bilmediğini belirtti ve "Sahilde bıraktığım bir oltaya tutunup ayağa kalktı ve makineyi çevirmeye başladı. Damarlarında kan değil, tuzlu su dolaşıyor." dedi.
Julian, küçükken kreş dışında zamanının çoğunu babasıyla geçiriyordu. Hohnen, fabrikada balık işlerken veya büyük ticari gemilerin yakıtlarını doldururken bile Julian yanında olur, babasını izler, iş arkadaşlarıyla konuşurdu.
Bu nedenle Hohnen ve arkadaşı Stephen Jeacocke, Haziran 2019'da balık avına çıktıklarında Julian'ı da yanlarına almışlardı. O sırada 7 yaşında olan Julian, babasına "Gece de kalalım" diye yalvarmıştı. Böylece güneş doğmadan balık tutabileceklerdi. Baba oğul Hohnen'lar ve Jeacocke, öğleden sonra Queensland'in Caloundra kasabasından demir alıp kıyıdan 14 kilometre kadar açıldılar.
Öğleden sonra keyifli bir vakit geçirdikten sonra, saat 19.00 civarında Julian uyku tulumunu alıp teknenin yarı kapalı kısmına indi. Ardından Jeacocke da uyumaya karar verdi.
ÇIPA DEMİRİ USKURA DOLANDI
Normalde bu tür gezilerde bir kişi uyanık kalarak gözcülük yapmalıydı, ancak Hohnen da oldukça yorgundu. Jeacocke'la konuştuktan sonra her şeyin yolunda olduğuna karar verdiler. Jeacocke'un uykusu da oldukça hafif olduğundan en ufak bir harekette uyanabiliyordu. Bu duruma güvenerek Hohnen demir attı, her şeyin sağlam olduğunu kontrol etti ve oğlunun yanına uzandılar. Ancak ikisi de can yelekleri giymemişti çünkü yeleklerle rahatça uyumak mümkün değildi.
Hohnen, bir anda ayaklarındaki ıslaklık hissiyle uyandı ve bir sorun olduğunu hemen fark etti. Jeacocke'u hızla uyandırdı.
Tekne su almaya başlamıştı çünkü çıpa demiri uskura dolanmıştı ve tekneyi aşağı çekiyordu.
Hohnen, motoru ve güverte pompasını çalıştırmaya çalıştı ancak başarılı olamadı. Motorun suya gömüldüğünü anladı.
Bu sırada sahil güvenlik birimlerini aradı Hohnen. O an için bilmiyordu ama çağrısına yanıt veren memur, telsiz odasındaki ilk nöbetini tutuyordu. Gece saat 1.30'da su alan bir tekneyle ilgili gelen panik dolu çağrı, ardından bağlantının kesilmesi, memur için oldukça çetrefilli bir durumdu.
ÜSTLERİNE TENTE ÇÖKTÜ
Maike Hohnen, ani bir teknede yaşanan felakette oğlu Julian ile birlikte büyük bir kurtuluş mücadelesi verdi. Tekne alabora olunca Hohnen, Julian'ı kucaklamaya çalışırken tuzlu suyla dolup boğulma tehlikesiyle karşı karşıya kaldı.
Jeacocke hızla teknedeki durumdan kurtulmayı başardı, fakat üstlerine çöken tente Hohnen ve oğlunu suya doğru çekmekteydi.
Hohnen, ne yapması gerektiğini biliyordu. Julian'ı kollarının arasında tutarken hızla yüzerek uzaklaşmaya çalıştı. Tekne suyun derinliklerine gömülmüşken, Hohnen ve oğlu tek başlarına hayatta kalmak için mücadele veriyordu.
Sonunda, aniden yüzeye çıkan iki kova, umutsuz bir durumda birer kurtuluş haline geldi. Hohnen ve Jeacocke, bu kovalara tutunarak, suyun ortasında yardım gelene kadar beklemeye başladı.
KOVALARA TUTUNDULAR
Ancak telefonlarının su alması, durumu haber verme şanslarını ortadan kaldırdı. Hohnen, umutsuzluğa kapılmadan önce sahil güvenliğini ve polisi aradıklarına inanarak kendilerini motive etmeye çalıştı. Oğlu Julian ise sakinliği ve umuduyla etrafındakilere güç veriyordu.
Ancak, geçen saatlerde yardımın gelmemesi endişe vericiydi. Kış mevsimi olması ve su sıcaklığının düşük olması, hayatta kalma şanslarını azaltıyordu. Deniz sakin olsa da, dalgaların yükselmesi tehlikeli olabilirdi.
Hohnen, köpek balıklarının bölgede yaşadığını biliyordu ama bu durumda asıl sıkıntı oğlunu güvende tutmaktı. Julian'ın konuşmaları ve sakinliği, Hohnen'a güç veriyordu.
Nihayet, bir geminin korna sesleriyle umutları yeniden canlandı. Ancak, yaklaşan yardım görünürdeyken, kurtarma ekipleri kazazedeleri fark etmemişti. Bekleyiş ve kovalara tutunma devam ediyordu.
Sonunda, bir gemi onları fark etti ve deniz polisine haber verdi. Kurtarma ekiplerinin gelmesiyle birlikte, Hohnen ve oğlu güvenli bir şekilde kurtarıldı. Ancak, bu zorlu bekleyiş, Julian'ın sağlık durumunu etkilemişti.
Julian, olayın ardından komaya girdi ve hayatı tehlikeye girmişti. Ancak, mucizevi bir şekilde kısa bir süre sonra kendine geldi ve hızla iyileşmeye başladı. Doktorlar, başta hayatta kalma şansının düşük olduğunu düşünmüş olsalar da, Julian'ın iyileşme süreci şaşırtıcıydı.
CAN YELEĞİ HAYAT KURTARDI
Hohnen, yaşadıklarının kendisinde derin etkiler bıraktığını belirtirken, oğlunun iyileşmesiyle birlikte şükran dolu bir duyguyla doluydu. Bu felaketin ardından ne kadar şanslı olduklarını anlamıştı. Can yeleği olmaması belki de onları daha büyük bir felakete sürükleyebilirdi.
Maike Hohnen, kazadan sonra yeni bir tekne edindi. Ancak, geçmişteki yaşantısına dair bazı unsurların oğlu Julian kadar kolay gelmediğini belirtti. Hohnen, özellikle geceyi tekneye bağlamakta zorlandığını ve büyük bir endişe yaşadığını ifade etti. Tekrar denize açılmanın kendisi için zor olacağını biliyor.
Ancak, 11 yaşındaki oğlu Julian'ın bu konudaki isteği, bazı durumlarda onları teknede gecelemeye zorluyor. Hohnen, "Bazı durumlarda geceyi teknede geçirmemiz gerekiyor çünkü Julian, suyu gördüğü anda balık tutmak istiyor. Onu durdurmak mümkün olmuyor." şeklinde konuştu.
