Beni beklediğini biliyordum Babacığım. Beni beklediğini biliyordum Canım Peygamberim. Beni beklediğini biliyordum Güzel Allah’ım. Bin bir karmaşada umutla iyiliğe sarıldığımı,

Tesis ettiğimiz bir bahçeyi, derdiğimiz gülleri, yetiştirdiğimiz sebzeleri, suladığımız bir ağacı, aşkı, sevgiyi, kişiselleştirmenin bir anlamı kalmıyor zamanla.  Hepimiz bu

Bir gönül onarmak miydi, Kabe’yi yapmak.  Bir gönülü yıkmak, Kabe’yi yıkmak miydi ? Bir tuğla koymak istedin Kabe duvarına. Çöl

İnsanın zaman zaman kendini sorgulaması, hayatın farkındalıklarına kulak kabartması ve her zamankinden daha farklı bir bakış açısıyla bakması, görmesi, duyması

Gecesi ayrı güzel, sabahı apayrı Işıklar, semadan seni, bir başka anlatıyor bu kez Sabahın yoğunluğuna demleniyor yorgun gözlerin. Denizinde bekliyor

Ne istedik? Kendimizden, çevremizden, sevdiklerimizden? Hayattan, Yaradan’dan ne istedik? Herkes birilerinden hep istedi, bekledi. Ne için, neye hizmet için? Kendimizin

Yağmur öncesi ve sonrası tatlı bir hava vardır ya hani, dün öyleydi. Sabah annemi aradım, babamı rüyasında gördüğünü söyledi .Beni

Gönüldeki imanı ateşlemedikçe, Gök kubbedeki sedaları dinlemedikçe, Ömürleri yakan ateşlere, su götüremedikçe Neylesin Mescidi Aksa, boş nidaları. Belimizi doğrultmadan, nasıl

Çocukluk yıllarımda Asri Saadet ve  Osmanlı imparatorluğu döneminde yaşıyor olmayı çok isterdim. O yılların çocukluk masumiyetiyle bu haklı isteğin daha

Kuşak farkı söylemi, bize sunulan bir algıdan ibaret. Geçmişin geleceğe yansımasını, haklı gerekçelerle bir  engelleme şekli, diye düşünüyorum. Belli bir

Korkunun ecele faydası var mıdır? Ecel var ise, korku önümüze çıkan bir engeldir sadece. Korkuyu burada sosyolojik boyutta ele almakta

Bir cana kıymet vermek; Bir cana kıymet vermeyi en iyi Rabbimiz biliyor ve en iyi kıymeti O veriyor. Bir can,

Rutin rahmettir, şükür sebebidir. Şükürden uzak her zamanki gibi deyip bir kenara atmak değildir aslında, yolunda giden her şeyi. Düşünmek,

Günlerdir ayazlı bir kar havası var, yurdumda; Her gün hava raporu veren abla ekrana çıkıp, yarın hava günlük güneşlik` demiyor

Karne tatilinin, son gününün gecesiydi &nbsp ertesi sabah çocuklar, okullarına gidecekti; Hepimiz öyle sanıyor, son hazırlıklarımızı yapıyorduk. Lakin öyle olmadı;

İçinde açmamış bir gonca dünyanın derdiyle, sesiyle irkilir. Her açma hevesine kapıldığında, dökülürüm diye geri bükülür. Dışardaki sesler dinmez, dinsin

Yaşam yolculuğumuzda var iken savrulup, yeniden var olma&nbsp mücadelesi verdiğimiz zamanlarda üzerinde daha yoğun düşündüğümüz bundandır ya da şundandır diye

Sene 1995; Ortaokul üçüncü sınıfta, okulca hazırlamış olduğumuz tiyatro eserini, il çapında oynayacağımız gün, çok heyecanlıydım. Benimle beraber öğretmenlerim ve

İnsanın en büyük talihsizliklerinden biri de kendi değerlerini bilmediği gibi kendisine verilen değerin de farkında olmamasıdır, gerek Yaratıcının gerekse yaratılanın

Mavisin sen.&nbsp Mavi kalmalısın, saf ve duru. Göğünde kuşlar uçsun istiyorsan, mavi kalmalısın. Başka renklere heveslenme. Güzeli ve doğruyu konuşmak

Verdiğin bir çiçek ile açtırdığın gönüllerdir. Soluduğun toprak kokusudur bir yağmur sonrası. Başını kaldırıp yüzüne bakamasanda, gözlerin kamaşsada, sırtını ısıtan,

En iyi öğrenme şekli soru sormaktır derdi, okul yıllarında evimizin baş öğretmeni saygıdeğer babam. Soru sormaktan asla çekinme derdi, bir

Neden yazmak? Hiçtanımasanız dahi yazdığınız bir cümlenin, bir duygunun ihtiyaçduyan bir gönle günün birinde ulaşıp şifa olacağı, derin bir nefesle

İlkokul yıllarında şiir okuma yarışmasında okuduğum şiirdi Sessiz Gemi . Birinci olmuştum hediye olarak dolma kalem verilmişti. O yıllarda bile