Bilenler bilir; bu memlekette Recep Yazıcıoğlu adında bir vali, ardınca nice izler bırakarak aramızdan ayrıldı ve hâlâ unutulmadı. Aklımıza her

Öylesine bir Cumhuriyet Bayramı yaşadık ki tam da 100. yılın şanına yakışır biçimdeydi. Gurur üstüne gurur, kıvanç üstüne kıvanç. Şu

Nazım Hikmet; “Seni düşünmek” şiirinin sonunda “Ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum.” derken kapitalizmden, liberal ekonomiden son derece

Gazze’de bulunan hastaneye İsrail’in bombalı saldırı düzenlemesi ile beraber küresel piyasalarda risk algısı yoğun bir biçimde yükselirken, ABD Merkez Bankası

10 yılı aşkın bir süredir ne zaman borsamız pozitif hareketlenmeye başlasa vakit kaybetmeden spekülatif dedikodular anında vücut bulup Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı,

Çok eskiden devlet dairelerinde herhangi bir işlem için dakikalarca ya da saatlerce sıra bekledikten sonra görevli memurun “Cetvel bitti” diyerek

Gazete bayileri daha açılmadan önünde sıra olup sabah erkenden gazete almayı çok özledim. Şimdi biz merak etmesek bile haberin bizzat

Ahıska Türkleri’nin kimlik hassasiyetini görene kadar tabiyet hususunun ne denli önem arz ettiğini pek de hissedememiştim. Milliyetçi bir yapı beslememe

Türk toplumu olarak yeni tanıştığımız birinin öncelikle mesleğini ve sonrasında ise memleketini merak ederiz. Bazı meslek grupları sanki ezelden beri

Son birkaç gündür bir çoğumuz yapay zeka insansı robot Sophia’yı konuşuyoruz. Halihazırda bir ülkenin vatandaşı olarak kabul edilmiş olsa bile

Prigojin’i bu hafta Afrika’da kamuflajla gören hemen hemen herkesin aklına çeşitli komplo teorileri gelmiştir. Putin’in tam da aradığı fırsat ve

Yıldızlar karanlığın içindeki güneşlerdir. Herkes bir yıldız olabilir. Önemli olan geleceğin yıldızını karanlıkların içinden alıp parlatabilmektir. İçindeki potansiyeli keşfedebilmektir. Şimdilerde

Adana’dan Düzce’ye kadar 81 ilimiz ve ilçeleriyle beraber birçok yerleşim merkezimiz var. Her biri kendine has özelliklere ve kuruluşlarından bu

Güneş günbegün doğup batarken zamanın sınırsız ve sonsuz olduğuna inandırırız kendimizi. Sanki dünyadaki her şeyin mutlak bir sonu yokmuş gibi

Kahire’de açık alanda gölgede bir yer bulup dinlenmek için oturdum. Gözlerim uyumakla uyumamak arasında gidip gelirken birkaç kişi daha oturdu

Nurullah Ataç’ın “Nefse itimat” olarak satırlarında kaleme aldığı ve son 20 senedir özellikle öz güven olarak dillendirdiğimiz olgu aslında varoluşsal

Bir aile yakınının eve misafir geldiği akşam verdiği yüksek miktarda harçlık, çocukken çoğumuzun uykusunu kaçırmıştır. Ertesi günün ne kadar muhteşem

Dünyanın hiçbir yerinde rastlamadığım bir husus Addis Ababa Havalimanı’nda uygulamaya konulmuştu. Burada alana giriş ücretliydi. Aslında pahalı değildi. Buradaki dolmuş

Tükettiğimiz her besinin tamamen organik olmasının dışında domatesin, salatalığın, çileğin gerçek kokusunu hissedebiliyorduk. Her ne kadar nadir olarak muz alabilsek

Daha İstanbul’dan uçağımız teker kaldırdıktan bir saat sonra hava korsanları tarafından Kudüs’e kaçırılmaya çalışıldı. Öyle ki biz sağ ve solumuzda

Bu son dönemde özellikle şikayet ettiğimiz unsurlar arasında yer alan unutkanlık, artık fazlasıyla öne çıkmaya başladı. Hemen hemen her şeyi

21 yıldır her seçim akşamı hep aynı terane. Başındaki liderin başarısızlığından zerre dem vurmayan kadrolu muhalif kesim suçu hep karşı

1977 Güneş Motel olayından başlayarak 2008’de İYİ Parti’ye ödünçolarak verilen milletvekillerine kadar geçen aralıkta yaşanan siyaset üstü olaylar seçmenlerin aklıyla

Gerçi ikinci kanalı izlemek o kadar da kolay değildi. O siyah beyaz tüplü televizyonlarımız tepesine vura vura çalışırken bakalım bu