Her gece camın önüne geçip karşı kaldırımdaki söğüt ağacını izliyordu… Bir gece, bir gece daha; Güneşin ilk ışıklarıyla oda aydınlanmaya

Ödüllü bir film, evet! Sanat filmi mi kesinlikle! İki saat boyunca karlarla kaplı yollarda yürüdüm; İnsanların kavgasına şahit oldum. Bakışlarına,

Bir insan ne kadar kusursuz olabilir diye düşünüyorum ya da ne kadar birbirine benzer diye sorup duruyorum ne zamandır kendi

Ve o adam Ed Harris`ti! Yazık değil miydi Ed Harris`e? Filmin etkisinde kalmak böyle bir şey. Ve yine birçok kez

Her fırsatta Bodrum`a gitmek âdetim oldu; Aslında bu eskiden beri vardı fakat git gide daha da derinlik kazanmaya başladı. Şiirler

Resimle ilgilendiğim dönemlerde… Aslında bu benim için korkunçbir ifade ‘dönemlerde.’ Çünkü resimle ilgilendiğim dönemlerde demek artık resimle ilgilenmiyorum demektir. Fakat

7. Koğuştaki Mucize filminden sonra zaman bulup sinemaya gitmemiştim. Hatta onunla ilgili yazı yazamadığım için de çok üzgünüm zira çok

Yorgun bir kadının sitemi vardı ‘hayat hep bir mücadele’ derdi, dolu ve kırgın gözlerle. Bu sözün devamını getirmemi bekleyen bakışları

Beyoğlu deyince sizin de kafanızda ister istemez kravatlı, fötr şapkalı, ceketli tipler beliriyor mu? Bilinçaltımıza nasıl yer etmiş ve ettirmişlerse

‘Aşka âşık gönül sahiplerini nasıl tanırsın?’ Diye sordu genç. ‘Onlar mahzundurlar.’ Dedi ihtiyâr. Ve devâm ettiler… Kalplerinde maraz bulunanlara ne

Evet, bu gün itiraf günü olsun? Kim neleri erteliyorsa yazsın; Sesi mi duyan var mı? Orada mısınız? Peki; Dün gece

Zıkkımın Kökü 1992`de beyaz perdeye aktarılan biyografik bir film; Muzaffer İzgü`nün ayı adlı romanından filme uyarlanan film Adana`da geçiyor. Tahsili

Aziz İstanbul`a tepeden baktığım bir yerdeyim. Ellerim üşüyor ve içi sıcak çay dolu bir bardağı avuçlarımın arasına alıyorum. Hava ayaz

Nerede kalmıştım? Şalgam suyu! Bu hattın olmazsa olmazları ve yazın sıcağında sokakta giderken bir köşe başında rastlayacağınız enfes lezzet. Kışın

Adana benim özlediğim şehirlerimden biri; Çok seviyorum; Baba Tarafım Tarsus`lu olunca Adana`ya yolum düşüyor elbette. Fakat Adana`yı hiçbir zaman bir

Babam neredeyse ölümsüzlüğünü ilan edecek kadar hayata bağlıydı ama öldü ve yıllar geçti üzerinden; Belki sen gibi, belki ben gibi;

Başucu filmlerimin başında bir filmdir Amadeus. Çok sevdiğim sanatçı Mozart`ı anlatır biraz eksik olsa da zira filmde Mozart`ın çocukluğunda babasıyla

Belki de mutluluğun ta kendisidir onlar. Hüzünle yoğrulup örülmüş hayatlarından dışarı baktıklarında gördükleri o göz kamaştıran cıvıltılar onlar için sadece

Gün/iç/ev Kadın ‘kutsal bayram temizliği’ münasebetiyle kıyıda kösede ne varsa her şeyin tozunu alıyordur. Yaşanmışlıkların sindiği ne varsa üzerini gri

Bu hayat nasıl bir hayat?’ dedi kadın. ‘Dipsiz bir kuyu’ dedi gençadam. ‘Sende kimsin’ der gibi baktı ihtiyar olan… Ben

Giden konuşulur kalandan ziyade; Kalan hep gideni anlatır. Batan güneşe methiyeler yazar gibi; Başlık neden gittiğidir. Bilinmeyene manalar verilir, olmayana

İnsan, Tanrı`nın kullarını dinledi. Kıskandı; Sevdi; Ulaşılmaz olmak istedi; Yalnızlığı tercih etti bazen. Çıldırdığı da oldu. Uçmak istedi; Kalabalıkları yarıp

Aşk gurmesi değilim elbet. Gurme, duyarlı damağı olan tadımcılara verilen addır. Bu kelimeyi meramımı anlatmak için kullanabilirim sanırım. Duyarlı bir

Filmin orijinal ismi: Mr. Morgan`s Last Love Veda ile başlayan bir film daha. Aslında bu filmi yıllar önce almıştım. Filmlerimi