Gelmiş geçmiş ne kadar hüzün varsa,
Ne kadar acı yaşanmışsa bu topraklarda
Hepsi tek seferde yağdı,
Yağdı bu kez gecenin dördünde
Bir kış gecesi Maraş`ta, Hatay`da, Adıyaman`da;
Yer sarsıldı, toprak gürledi,
Binalar beşik gibi sallandı ansızın.
Duvarlar çatırdadı, evler yıkıldı birbirinin üstüne.
İmdat çığlıkları,
Ağlama sesleri,
Feryatlar,
Toz duman içinde
Karıştı birbirine.
Ne varsa yıkıldı o gece,
Toprak yarıldı,
İkiye bölündü dağlar,
Yollar büklüm büklüm buruldu,
Hendekler oluştu derin mi derin.
Binalar yerle bir oldu,
Hayaller, düşler kabusa döndü.
Uyanamadı çoğu insan uykusundan
Alem değiştirdi,
Uçup gitti,  gitti o gece sessizce;
Giden mi mutlu, kalan mı?
Onu Allah bilir elbette.
Bütün gözlerde yaş,
Bütün yüreklerde koca bir yas
Ü lkemin her yerinde matem.
Yaşanan hayat nasıl bir hayat?
Her sayfası kederle doldurulan bir defter sanki;
İlk satır acı, 
Son satır ölüm,
Gerisi hep hüzün ve göz yaşı,
Enkazdan canlı çıkanlar
Bir nebze umut virgülü olsa da,
Bu defter, acılarla dolu bir günlük.
Sonsuzluğa uçanlar var o gece,
Cenazelerimiz var tabutta kefensiz,
Her yer mezarlığa döndü
Bir anda koca şehirlerde.
Hayat nasıl devam edecek?
Herkes nereye gidecek belli değil?
Gün, yardımlaşma, dayanışma günü,
Tüm ülke tek yürek;
Vagon vagon  yardım akıyor Malatya`ya,
İnsan seli koşuyor Gaziantep, Kilis`e,
Tüm dünya koştu Adana`ya, Şanlı Urfa`ya,
Diyarbakır`da, Osmaniye`de sarılıyor yaralar bir bir.
Tek yumruk oldu seksen beş milyon,
Yaşlısından gencine, kadınından erkeğine,
Köylüsünden kentlisine, işçisinden memuruna,
Neyi varsa alıp koştu deprem bölgesine.
Kimisi kazma ile kimisi kürekle, 
Kimisi kepçe ile kimisi kamyonla.
Her çıkan canlıdan sonra 
Yeşerdi ümitler,
Sevindik ülkece.
Hayata tutunma mücadelesi verildi,
Günlerce aç, susuz,
Beton yıkıntıları altında.
Nefesler tutuldu enkazın başında,
Bir ses duymak için günlerce;
Neler gördü bu gözler, neler?
Neler duydu bu kulaklar, neler?
Yavrusuna sarılmış analar,
Kolu kesilen, 
Kızının elini bırakmayan babalar,
Kucak kucağa can veren kardeşler,
Uykudan uyanır gibi çıkarılan bebekler,
Meleklerin yedirip içirdiği insanlar,
On ikinci günde bile yaşanan mucize kurtuluşlar,
Ne söylüyor insanlığa, sizce bu yaşananlar?
'Yoktan da vardan da öte bir var vardır'
Yoktan var eden Rabbimiz,
Dilediğine verip, dilediğinden almaz mı?
Alır elbette;
'Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır'
Kader gayrete aşıktır.
Önce tedbir sonra tevekkül.
Öyleyse, 
Sarılalım bilimin ışığına dört elle.
Sarılalım ki yarım kalmasın sohbetler,
Yarım kalmasın hayatlar;
Bir ders veriyor elbette,
Yaşanan her felaket,
Okumasını bilene.
'Yarın devam ederiz,
Daha çok vakit var,
Sonra ararım.'
Diye diye dile getirilemeyen sevgiler,
'Ne olsa bir gün gideriz' diye
Ertelenen ziyaretler,
İlan edilemeyen aşklar,
Meçhul bir zamana kaldı.
Kaldı be kardeşim, kaldı,
Her şey,
Zamansız kalıverdi sensiz;
18 Şubat 2023
Adem Keven
*Not: 6 Şubat 2023 gece saat 04.17`de Maraş merkezli 10 ilimizde olan 7,7 büyüklüğündeki depremde kaybettiğimiz 47 bin insanımıza ithaf edilmiştir.