Dünya nüfusunun büyük bir kısmının neden sadece iki ülkede, Hindistan ve Çin'de yoğunlaştığı, uzun zamandır merak konusu olmuştur. 206 ülkenin var olduğu bir dünyada, bu iki ülkenin nüfusunun açık ara farkla önde olması, birçok soruyu da beraberinde getiriyor.
İklim ve Tarım: Nüfusu Arttıran Anahtarlar
İnsanlar, yerleşim yeri seçerken ve göç ederken birçok faktörü göz önünde bulundurur. İklim, ulaşım, sağlık ve güvenlik bunlardan sadece birkaçıdır. Görünen o ki, Hindistan ve Çin'in bu kadar fazla tercih edilmesinin de arkasında yatan bazı önemli nedenler var.
Peki, insanlığın büyük bir kısmı neden bu iki ülkeye yoğunlaşmış durumda? Cevap, temelde iklim koşulları ve tarımla ilişkilidir.
Tarıma Uygun Topraklar ve Hayatta Kalma Mücadelesi
Afrika'dan göç eden insanlar için, Hindistan ve Çin, ideal iklim koşulları ve tarıma uygun mahsul çeşitliliği sunmasıyla adeta birer cennet gibiydi. Bu elverişli ortamlar, avcılık, toplayıcılık ve çiftçiliğe uygun bir zemin hazırladı. Bu da hayatta kalma oranlarının yükselmesine ve daha büyük popülasyonların oluşmasına zemin hazırladı.
Geçmişten Günümüze Değişen Nüfus Dengesi
Aslında bundan 1000 yıl önce Asya, nüfus açısından oldukça avantajlıydı. Fakat küresel nüfus da o dönemden pek farklı değildi. Dünya çapında doğum ve ölüm oranları da nispeten tutarlı sayılırdı. Fakat bazı bölgelerde yeterli gıda üretiminin olmayışı, nüfus artışının önünde bir engeldi.
Ayrıca dünya çapındaki nüfus dengesinde, çevresel koşulların ve coğrafyanın da önemli bir rolü var. Örneğin, Antarktika ve Kuzey Kutup Dairesi gibi yerleşimin imkansız olduğu bölgelerde tarım da yapılamadı ve bu durum nüfusun azalmasına yol açtı.
Geniş dağ sıraları, tropikal yağmur ormanları, tundra ve yüksek tuzluluk oranları, bitkilerin yetişebileceği bir ortam sağlamadığı için insan yaşamı bu bölgelerde süreklilik arz edemedi. Bu doğrultuda Hint-Çin platosunun geniş kara kütlesi, dünya üzerinde mahsul yetiştirmek için süreklilik vaat eden yerlerin başında geliyordu.
Pirinç Yetiştiriciliği ve Artan Aileler
Öte yandan Hindistan ve Çin'in pirinç yetiştiriciliğine oldukça uygun olması da nüfus artışını beraberinde getirdi. Bir pirinç tarlasına sahip olmak, mısır ve buğday tarlasına sahip olmaktan çok daha avantajlıydı. Ayrıca pirinç yetiştirmek zor bir iş olduğundan aileler çok daha fazla iş gücüne ihtiyaç duymuş ve bu doğrultuda aile nüfusları da artış göstermiştir.
Daha büyük aileler ise bu iki ülkede kentsel ve kırsal alanlar arasında bölünmelere yol açmış ve karmaşık toplumlarla birlikte farklı şehir ve kasabaların ortaya çıkmasına da sebep olmuştur.
